Bir zamanlar, meşənin dərinliklərində, Qızılcıq adlı sevimli bir dələ yaşayırdı. 🐿️ Qızılcığın qonşu ağacında isə onun ən yaxın dostu, Kəskindiş adlı bir dələ var idi. Hər ikisi də dostluq dolu günlər keçirir, meşənin gözəlliklərini bir yerdə kəşf edirdilər. 🌲✨
Bir gün, Qızılcıq meşədə Kəskindişi gördü və onu yeməyə dəvət etdi. Möhtəşəm bir şorba hazırladığını bildirdi. Axşam Kəskindiş dostunun yanına gəldi. Onlar birlikdə əylənərək söhbət etdilər və sonra şorbalarını içməyə başladılar. 🥣
Kəskindiş, şorbadan bir neçə qaşıq içəndə, birdən öskürməyə başladı! 🤧 Qızılcıq, dostunun bu halına gülməyə başladı. Çünki Qızılcıq, zarafat olsun deyə şorbaya istiot əlavə etmişdi. Bu, Kəskindişi çox qəzəbləndirdi, amma o, dostuna heç nə demədi. 😠
Bir müddət sonra Kəskindiş də Qızılcığı yeməyə dəvət etdi. Bu dəfə o, özünün hazırladığı şorbaya gizlicə istiot əlavə etdi. Qızılcıq, şorbadan bir neçə qaşıq içdikdən sonra birdən öskürməyə başladı! 🤣 Bu dəfə gülən Kəskindiş idi. Qızılcıq, o zaman anladı ki, özümüzə edilməsini istəmədiyimiz bir şeyi başqasına etməməliyik.
Qızılcıq, səhvini başa düşdü və Kəskindişdən üzr istədi. Dostluq, zarafatlardan daha önəmlidir! ❤️ Kəskindiş də onu bağışladı. Hər ikisi gülərək bu təcrübədən dərs aldılar.
Bu hekayə bizə dostluğun və qarşılıqlı anlayışın əhəmiyyətini öyrədir. Hər kəsin öz hissləri var, buna görə də dostlarımıza zarafat edərkən diqqətli olmalıyıq. 🌟
Bir daha unutmamalıyıq ki, dostluq, qarşılıqlı hörmət və anlayışa əsaslanır! 🐿️💖
