Bir dəfə, Dovşan ilə Qoyun meşədə rastlaşdılar. Hər ikisi bir-birini o qədər bəyəndi ki, qərara aldılar ki, ömürləri boyu bir-birindən ayrılmasınlar. Qoyun Dovşana dedi:
— Gəl, özümüzə koma tikək.
— Tikək də. Nə deyirəm? — Dovşan razılaşdı.
Ertəsi gün, Dovşanla Qoyun meşəyə gedərək taxta-şalban dalınca getdilər. Enli, gövdəli bir ağaca yaxınlaşdılar. Qoyun, ağacı göstərərək dedi:
— Mən bu ağacı kökündən qırıb, yerə yıxaram.
— Qıra bilməzsən! — Dovşan cavab verdi.
— İndicə qıraram, görərsən! — Qoyun qərarlı idi.
Dal-dalı qaçıb ağaca bir kəllə vurdu və ağac tappıltı ilə yerə yıxıldı. Dovşan, Qoyunun bu cəsarətini görüb fikirləşdi ki, ağac qırmaq nə asan işdir. “Bunu mən də bacararam!” — dedi. Onlar başqa bir ağaca yaxınlaşdılar. Dovşan dedi:
— Bu ağacı da mən qıracağam.
Qoyun gülərək cavab verdi:
— Bacarmazsan.
— Mən qırım, sən də tamaşa elə! — Dovşan özünə əmin idi.
Dovşan dal-dalı qaçıb alnını ağaca vurdu. Amma ağac tərpənmədi, Dovşanın başı isə çiyinləri arasına keçdi! Qoyun, Dovşanın başının sıxıldığını görüb kömək etmək üçün yaxına gəldi.
— Möhkəm dur, qulaqlarından tutub başını çiyinlərindən çəkib çıxardacağam! — dedi.
Qoyun, Dovşanın qulaqlarını buraxmadı və başını çiyinlərindən dartıb çıxartdı. Ancaq qulaqları o qədər sıxılmışdı ki, az qala yerindən qoparacaqdı. O vaxtdan bəri Dovşanın qulaqları uzundur! 🐰👂
Bu hekayə, dostluğun və bir-birinə kömək etməyin əhəmiyyətini vurğulayır. Hər kəs, bəzən cəsarətli olub yeni şeylər sınamaq istəsə də, dostluq və bir-birinə dəstək olmağın daha vacib olduğunu unutmamalıdır. 🌟
Hekayəni başa çatdıraraq, Dovşanla Qoyunun dostluğunun əbədi olacağını vurğulayırıq. Onlar bir-birinə hər zaman kömək edərək, macəralarını birlikdə yaşamağa davam edəcəklər. 🐰🐑❤️
