Biri var imiş, biri yox imiş 🦊, bir tülkü var imiş. Bir gün bu tülkü içində su olan bir quyuya düşür 💧. Elə həmin vaxt quyunun yanından keçən bir keçi çox susayır və quyunun içinə baxanda tülkünü görür 🐐. Keçi soruşur: “Bu su içməlidir? İçə bilərəm bu sudan?” Tülkü suyu tərifləyərək: “Hə, əlbəttə içməlidir. En aşağı, dayanma orada!”- deyir.
Keçi çox susuz olduğundan düşünmədən quyunun içinə enir və susuzluğunu yatırır 😌. Sonra ağlı başına gəlir və tülküyə: “Vay, vaay, bəs indi biz bu dərin quyudan necə çıxacağıq?”- deyə soruşur.
Tülkü cavab verir: “Sən heç narahat olma. Mən ikimizi də buradan xilas edəcəyəm. Sən düz dayan, ön ayaqlarını divara söykə və buynuzlarını yuxarı qaldır, mən isə dırmanıb çıxım, sonra da səni yuxarı çəkərəm” 😏. Keçi razı olur və dediyini edir. Tülkü onun ayaqlarından, çiyinlərinə, oradan da buynuzlarına sıçrayaraq quyunun ağzına çatır və dərhal uzaqlaşır 🏃♂️.
Keçi tülküyə səslənir: “Ey, hara gedirsən? Məni niyə çıxarmadın? Belə razılaşmamışdıq axı?!” 😠
Tülkü arxaya çönərək deyir: “Sənin çənəndəki saqqal qədər ağlın olsaydı, bu quyudan necə çıxacağını düşünmədən ora düşməzdin” 🤷♂️. Keçi o an başa düşür ki, sonunu düşünmədən hərəkət etmək olmaz.