Biri var idi, biri yox idi. Qonşu kəndlərin birində bağçada oyun oynamağı çox sevən Kamran adlı bir uşaq yaşayırdı 🧒🌸. Kamran hər gün rəngarəng kəpənəklər 🦋, qızılgüllər 🌹 və çiçəklər arasında qaçaraq xoşbəxt olurdu. Təbiətə ilk dəfə yaxınlaşan Kamran, hər dəfə sıçrayan bir qurbağa 🐸 və ya otlayan bir inək 🐄 gördükdə sevinərək: “Hər şey nə qədər gözəl və əyləncəlidir” -, deyə düşünürdü 😊.
Bir gün Kamran qəflətən qarşısında bir dələ 🐿️ gördü və onun arxasınca qaçaraq gül bağçasına gəldi. Orada çox gözəl qızılgüllər gördü 🌷. Qızılgülləri seyr etdikdən sonra birini qoparmaq istədi, amma barmağına bir tikan batdı 🌵. Çox ağrıyırdı 😖. Kamran ağlamağa başladı və evinə qaçdı 🏃♂️💨.
Anası onun ağladığını görüb soruşdu: “Nə oldu oğlum? Niyə ağlayırsan?” 😢. Kamran dedi: “Mən qızılgülü qoparmağa çalışarkən tikanı barmağıma batdı və indi çox ağrıyır” 😞.
Anası isə: “Oğlum, gülləri seyr edə bilərik, amma onlar qoparılanda yox, öz budaqlarında daha gözəldirlər” 🌹❤️ – dedi.
Kamran: “Bundan sonra sənin dediklərini edəcəm, anacan” – dedi 🤗.
Anası: “O zaman de görüm, bu gün nə öyrəndin?”- deyə soruşdu 🤔.
Kamran isə cavab verdi: “Bitkiləri 🌿, heyvanları 🐾 və bütün canlıları qorumalıyıq və onları heç vaxt incitməməliyik. Canlıları incitmək gələcəkdə insanlara da zərər verə bilər” 🌍❤️.